Izby Akademii Kopernikańskiej
Ważną rolę w działalności Akademii Kopernikańskiej odgrywają izby tematyczne, których merytoryczny zakres działania odpowiadają profilowi badań prowadzonych w przeszłości przez Mikołaja Kopernika – patrona AK.
Izba Astronomii i Nauk Matematyczno-Przyrodniczych
prof. dr hab. Wacław Gudowski (Polska)
Królewski Instytut Technologiczny /KTH/ Sztokholm
Profesor fizyki neutronowej i fizyki reaktorów w Królewskim Instytucie Technologicznym – KTH, Sztokholm i w Narodowym Centrum Badań Jądrowych (NCBJ). Wychowawca około 500 doktorów i magistrów fizyki reaktorowej, w tym wielu polskich absolwentów,
Od połowy lat 70-ych prowadził badania w dziedzinie konstrukcji i zastosowań reaktorów wysokotemperaturowych oraz w dziedzinie zastosowania sztucznej inteligencji (AI) do sterowania reaktorami wysokotemperaturowymi. Od początków lat 80-tych prowadził bardzo aktywne badania naukowe stosując technikę rozpraszania neutronów. Prowadził eksperymenty na reaktorach w Studsvik (Szwecja) i w Instytucie Laue-Langevin (ILL) w Grenoble oraz na źródle spalacyjnym ISIS w Rutherford Laboratory (Wielka Brytania).
Jeden z pionierów światowych badań nad podkrytycznymi systemami sterowanymi akceleratorem (ADS) dla transmutacji odpadów radioaktywnych i ekspert w dziedzinie reaktorów IV generacji. Pracuje nad rozwojem Małych Modularnych Reaktorów (SMR). W 1997 pracownik naukowy w Los Alamos National Laboratory i ekspert Departamentu Energii USA. W 2003 i 2005 – międzynarodowy ekspert Parlamentu Francuskiego w dziedzinie energetyki jądrowej i odpadów jądrowych.
Koordynator trzech projektów europejskich w dziedzinie transmutacji i zarządzania odpadami radioaktywnymi oraz rozwoju nowych technologii jądrowych: IABAT, RED-Impact i Asia/Link.
Ekspert w dziedzinie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia.
https://ncbj.edu.pl/zasoby/wiadomosci/Waclaw%20Gudowski-CV-Wawa-PL%20pdf%20(2).pdf
prof. dr hab. Leszek Roszkowski (Polska)
Centrum Astronomiczna M. Kopernika
Uzyskał doktorat na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis, habilitację w 1993 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim, profesor nauk fizycznych.
Jest fizykiem specjalizującym się w obszarze astrofizyki i kosmologii cząstek elementarnych. Zajmuje się badaniami bozonu Higgsa, „nowej fizyki” i ciemnej materii we Wszechświecie. Obecnie w ramach Centrum Astronomicznego M. Kopernika kieruje międzynarodowym zespołem badawczym ASTROCENT. Jest inicjatorem i przewodniczącym komitetu sterującego międzynarodowej serii konferencji COSMO. Otrzymał wyróżnienia: “Naukowiec Przyszłości” od Forum Inteligentnego Rozwoju i ASTROCent, Laureat Programu WELCOME (Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej).
Jest autorem bądź współautorem ponad 100 publikacji w czasopismach naukowych o zasięgu międzynarodowym w tym szeregu prac przeglądowych opublikowanych w Physics Reports i Reports on Progress in Physics.
prof. dr hab. Marek Sarna (Polska)
Polskie Towarzystwo Astronomiczne
Doktoryzował się i habilitował na Uniwersytecie Warszawskim. Profesor zwyczajny nauk fizycznych. Związany z Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, którego był Dyrektorem przez 16 lat.
Jest współtwórcą Wielkiego Teleskopu Południowoafrykańskiego SALT i zasiada w zarządzie Fundacji zarządzającej projektem. Zasiada również w gremiach zarządzających European South Observatory (Europejska Rada Organizacji Badań Naukowych na Półkuli Południowej) w Garching oraz European Space Agency. Jest również prezesem Polskiego Towarzystwa Astronomicznego. Od 2015 roku jest członkiem Rady Polskiej Agencji Kosmicznej. Został wielokrotnie wyróżniony przez Forum Inteligentnego Rozwoju.
https://archiwum.nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=74312&_k=7lz7i3
prof. dr hab. Marian Szymczak (Polska)
ASTRO Uniwersytet M. Kopernika
Doktoryzował się i habilitował habilitację na Uniwersytecie M. Kopernika w Toruniu. Profesor zwyczajny nauk fizycznych. Pracował w Centrum Astronomicznym M. Kopernika, oraz na Uniwersytecie M. Kopernika w Toruniu. Współpracował z wieloma astronomicznymi ośrodkami zagranicznymi (m.in. Obserwatorium Paryskie, oraz Instytut Radioastronomii Maxa Plancka w Bonn).
Jest radioastronomem, jego zainteresowania naukowe obejmują głównie problematykę promieniowania maserowego oraz badanie procesów powstawania masywnych gwiazd, metodami interferometrii radiowej. Jest autorem lub współautorem wielu uznanych publikacji naukowych. Jest m.in. Członkiem Prezydium Komitetu Narodowego do s.p. Współpracy z Międzynarodową Unią Nauk Radiowych.
prof. dr hab. Andrzej Udalski (Polska) – Przewodniczący
ASTRO UW
Doktoryzował się i habilitował na Uniwersytecie Warszawskim. Profesor nauk fizycznych. Z Uniwersytetem Warszawskim jest związany przez całą swoją karierę naukową, przez wiele lat był dyrektorem Obserwatorium Astronomicznego UW. Jest członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk oraz amerykańskiej National Academy of Science.
Brał inicjatorem i liderem udział w realizacji projektu Teleskopu Warszawskiego w Obserwatorium Las Campanas w Chile. Wraz z największym polskim astronomicznym projektem obserwacyjnym OGLE (Optical Gravitational Lensing Experiment), jest współodkrywcą ponad 80 egzoplanet, wykrytych za pomocą mikrosoczewkowania grawitacyjnego.
Jest laureatem wielu prestiżowych nagród: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2012), Nagroda II stopnia Nagroda Młodych Polskiego Towarzystwa Astronomicznego (1981), Nagroda Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia naukowe (1996), Nagroda Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej w dziedzinie nauk ścisłych (2002).
prof. George Efstathiou (Wielka Brytania)
University of Cambridge -Kavli Institute for Cosmology
Doktoryzował się w Uniwersytecie Durham. Pracował w Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, następnie w Uniwersytetach w Oxford i w Cambridge. Był pierwszym dyrektorem Kavli Institute for Cosmology (Instytutu Kosmologii) w Cambridge. Obecnie pracuje na Uniwersytecie w Cambridge.
Jeden z najwybitniejszych kosmologów swojej generacji. Pionier komputerowych symulacji formowania struktury kosmosu, zaangażowany w badania nad ciemną energią. Jest laureatem wielu międzynarodowych nagród i wyróżnień m.in.: Dannie Heineman Prize z astrofizyki (2005), Nagroda Grubera (2011), Medal Hughesa Royal Society (2015) i Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego (2022), Medal Alberta Einsteina za wybitne osiągnięcia w dziedzinie fizyki teoretycznej (2024), SHAW Prize(2025).
prof. Masashi Hazumi (Japonia)
Tokyo University, Japan Aerospace Exploration Agency – JAXA
Doktorat uzyskał w Uniwersytecie Tokijskim w 1993 roku. Fizyk cząstek elementarnych jest związany z Institute of Particle and Nuclear Studies (KEK) oraz z Uniwersytetem w Tokio. Jest zaangażowany w Japońską Agencję Kosmiczną (JAXA), gdzie do niedawna kierował znaczącym międzynarodowym projektem LiteBIRD.
Zaangażowany w wiele innych międzynarodowych projektów badawczych i kosmicznych. Laureatem wielu nagród międzynarodowych i wyróżnień, autor ponad 400 publikacji naukowych. Jego obecne zainteresowania obejmują m.in. zagadnienia inflacji kosmicznej.
prof. Didier P. Queloz (Szwajcaria)
Cambridge University, University of Geneva, Eidgenössische Technische Hochschule Zurich – Laureat Nagrody Nobla 2019
Doktoryzował się w Uniwersytecie w Genewie, obecnie pracuje zarówno w macierzystej uczelni, jak i w Uniwersytecie w Cambridge.
Wraz ze swoim promotorem prof. Michelem Mayorem, był odkrywcą pierwszej planety poza słonecznej, krążącej wokół gwiazdy podobnej do Słońca. Za to odkrycie otrzymał wraz z M. Mayorem Nagrodę Nobla w 2019 roku. Jest laureatem wielu międzynarodowych nagród i wyróżnień oraz członkiem wielu międzynarodowych zespołów badawczych. Między innymi Nagrodę Wolfa w 2017 roku.
https://www.astro.phy.cam.ac.uk/directory/prof-didier-queloz
prof. Gianfranco De Zotti (Włochy)
Uniwersytet Padwy
Doktoryzował się z fizyki w Uniwersytecie w Padwie, z którym jest cały czas związany (był m.in. dyrektorem Obserwatorium Astronomicznego tego Uniwersytetu). Pracował też w NASA Goddard Space Flight Center (k. Waszyngtonu), European Southern Observatory w Garching (k. Monachium).
Zasiada w gremiach kierowniczych ESA (Europejskiej Agencji Kosmicznej) oraz wielu międzynarodowych organizacji naukowych. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na badaniach z zakresu astrofizyki i kosmologii. Jest członkiem wielu międzynarodowych zespołów badawczych.
http://facolta.scienze.unipd.it/index.php%3Fid=404&tx_wfqbe_pi1%255Buser_id%255D=1150.html
prof. Barry C. Barish (USA)
California Institute of Technology – Laureat Nagrody Nobla 2017
Amerykański fizyk doświadczalny. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 2017 roku za decydujący wkład w rozwój projektu LIGO i odkrycie fal grawitacyjnych. Członek m.in. American Academy of Arts and Sciences oraz amerykańskiej Narodowej Akademii Nauk, laureat m.in. Nagrody im. Enrica Fermiego z 2016 r.
Uzyskał doktorat w Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, następnie był związany z California Institute of Technology w Pasadena. Jest eksperymentalista, zajmującym się głównie fizyką wysokich energii oraz fal grawitacyjnych. Odegrał pionierską rolę w podziemnych badaniach eksperymentalnych w laboratorium Gran Sasso we Włoszech oraz kierował badaniami Obserwatorium LIGO.
Jest laureatem wielu prestiżowych nagród: Klopsteg Memorial Award (2002), Enrico Fermi Prize (2016), Henry Draper Medal (2017), Princess of Asturias Award (2017), National Medal of Science (2023).
prof. P. James E. Peebles (USA)
Princeton University – Laureat Nagrody Nobla 2019
Jest kanadyjsko – amerykańskim astrofizykiem i kosmologiem. Uzyskał doktorat w Uniwersytecie Princeton, w którym kontynuował całą swoją karierę naukową i gdzie został Albert Einstein Professor of Science. Jest autorem wielu znaczących odkryć naukowych w astronomii w szczególności odnoszących się do teorii Wielkiego Wybuchu. Od lat 70-tych XX wieku uważany za jednego z czołowych kosmologów na świecie.
Za swoje osiągnięcia otrzymał Nagrodę Nobla w 2019 roku, w uznaniu odkryć teoretycznych w obszarze kosmologii. Jest członkiem Americen Academy of Sciences and Arts oraz National Academy of Sciences.. Uzyskał również wiele innych prestiżowych nagród i wyróżnień, min.: Eddington Medal (1981), Heineman Prize (1982), Golden Medal of Royal Astronomical Society (1998), Gruber Prize (2000), SHOW Prize (2004), DIRAC Medal (2013).
Izba Nauk Medycznych
prof. dr hab. n. med. Adam Dziki (Polska)
Uniwersytet Medyczny, Łódź
Uzyskał doktorat (1980) i habilitację (1992) w Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi i jest związany z tą uczelnią do dziś. Profesor nauk medycznych.
Chirurg o uznanej międzynarodowej pozycji naukowej, członek wielu międzynarodowych organizacji lekarskich. Członek zespołów redakcyjnych wielu polskich i zagranicznych wydawnictw naukowych. Przewodniczący Zespołu Nauk Medycznych Rady Doskonałości Naukowej. Jest m.in. autorem podręcznika akademickiego „Proktologia”, współautorem licznych publikacji z zakresu onkologii.
gen. broni prof. dr hab. n. med. Grzegorz Gielerak (Polska)
Wojskowy Instytut Medyczny
Od 1993 roku jest związany z Wojskowym Instytutem Medycznym. Uzyskał tam doktorat (1998) oraz habilitację (2005). Od 2007 roku jest dyrektorem Wojskowego Instytutu Medycznego. Specjalista w zakresie chorób wewnętrznych i kardiologii.
W 2022 roku mianowany generałem broni. Był wielokrotnie nagradzany za swoje osiągnięcia naukowe oraz organizacyjne.
https://wim.mil.pl/o-instytucie/dyrekcja/dyrektor/
prof. dr hab. n. med. Ewa Marcinowska-Suchowierska (Polska)
Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego Warszawa
Jest związana z Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie, gdzie uzyskała doktorat (1979) oraz habilitację (1988), od 1995 r profesor nauk medycznych
Specjalizuje się w zakresie chorób wewnętrznych i geriatrii. Jest autorką ponad 300 publikacji naukowych w tym zakresie. Jest uznanym autorytetem międzynarodowym w zakresie chorób kości (zwłaszcza osteoporozy), członkiem wielu stowarzyszeń krajowych i zagranicznych.
https://www.cmkp.edu.pl/ksztalcenie/szkola-zdrowia-publicznego/zaklad-geriatrii-i-gerontologii
dr hab. Leszek Markuszewski (Polska)
Uniwersytet Technologiczno Humanistyczny w Radomiu
Przez wiele lat był związany z Wojskową Akademią Medyczną w Łodzi, uzyskał w niej doktorat (1997) i habilitację (2011). Był Naczelnym Lekarzem Więziennictwa oraz dyrektorem Narodowego Instytutu Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie. Od 2020 roku jest związany z Uniwersytetem Technologiczno-Humanistycznym w Radomiu, gdzie stworzył i kieruje wydziałem lekarskim.
Posiada specjalizację w sześciu dyscyplinach medycznych, jest członkiem wielu organizacji i stowarzyszeń lekarskich. Jest pułkownikiem Wojska Polskiego.
prof. dr hab. n. med. Andrzej Rynkiewicz (Polska) – Przewodniczący
Szkoła Główna Mikołaja Kopernika
Doktoryzował się i habilitował w Akademii Medycznej w Gdańsku. Profesor zwyczajnym nauk medycznych. Prodziekanem Kolegium Nauk Medycznych w Szkoła Główna Mikołaja Kopernika. Pracował na Wydziale Lekarskim na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie oraz w wielu klinikach europejskich. Jest specjalistą w obszarze kardiologii oraz chorób wewnętrznych. Jest prezesem Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, członkiem wielu krajowych i międzynarodowych zespołów badawczych oraz stowarzyszeń medycznych.
prof. dr hab. n. med. Mariano Bizzarri (Włochy)
Universotà di Roma La Sapienza
Włoski onkolog i eseista, profesor nadzwyczajny w Katedrze Medycyny Doświadczalnej Uniwersytetu La Sapienza w Rzymie. Z tą uczelnią jest związany od początku swojej kariery zawodowej. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół medycyny eksperymentalnej, biomedycyny, medycyny kosmicznej. Jest członkiem i kierownikiem wielu międzynarodowych zespołów badawczych. Jest również członkiem wielu medycznych organizacji międzynarodowych, w tym związanych z eksploracją przestrzeni kosmicznej.
https://corsidilaurea.uniroma1.it/it/users/marianobizzarriuniroma1it
prof. dr n. med., dr h.c. Hans Joachim Meyer (Niemcy)
Georg August Univerytet Gőttingen / Prezes Niemieckiego Stowarzyszenia Hirurgów
Jest z Georg August Universität Göttingen, gdzie w 1972 roku uzyskał doktorat. Habilitację otrzymał w 1981 roku w Uniwersytecie Medycznym w Hanowerze. Był także przez wiele lat związany ze szpitalem klinicznym Uniwersytetu w Kolonii.
Jest chirurgiem o wybitnej pozycji międzynarodowej, prezesem Niemieckiego Stowarzyszenia Chirurgów (2012 – 2022). Specjalizuje się również w chirurgii onkologicznej oraz laparoskopowej. Jest autorem lub współautorem ponad 600 publikacji naukowych.
Należy do kilkunastu prestiżowych krajowych i międzynarodowych stowarzyszeń medycznych. Doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (2011). Uzyskał wiele prestiżowych nagród, min.: odznaka honorowa “Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej” (2016), oraz Złoty Medal “Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” (2023).
prof. n. med. Adam T. Stys (USA)
Sanford School of Medicine (University of South Dakota)
Jest profesorem medycyny w Sanford Cardiovascular Institute w Sanford School of Medicine (University of South Dakota).
Jest wybitnym specjalistą w zakresie chorób wewnętrznych, w szczególności zaś uznanym w skali międzynarodowej specjalistą w zakresie kardiologii. Kieruje kliniką kardiologii o uznanej renomie międzynarodowej. Jest konsultantem kardiologicznym wielu amerykańskich klinik kardiologicznych. Należy do kilkunastu ważnych stowarzyszeń kardiologicznych w USA i poza tym krajem. Jest obywatelem amerykańskim.
https://www.usd.edu/research-and-faculty/faculty-and-staff/adam-stys
prof. n. med. Huey-Jen Su (Tajwan)
NCKU – National Cheng Kung University, Tainan
Studiowała w USA, gdzie w Szkole Zdrowia Publicznego w Uniwersytecie Harvarda uzyskała doktorat w zakresie zdrowia publicznego. Profesor Huey-Jen Jenny Su, to szefowa Sieci Rozwiązań na rzecz Zrównoważonego Rozwoju ONZ (SDSN) na Tajwanie i była prezydent Narodowego Uniwersytetu Cheng Kung na Tajwanie.
Jest wybitnym Profesorem National Cheng Kung University w Tainan, w ktorym kierowała Departamentem Środowiska i Zdrowia Publicznego. Prof. Su poświęciła większość swoich wysiłków badawczych obszarowi badań nad skutkami zdrowotnymi związanymi z zanieczyszczeniem powietrza, ze szczególnym uwzględnieniem rosnących obaw dotyczących zagrożeń mikrobiologicznych w powietrzu na całym świecie oraz nowych substancji chemicznych w pomieszczeniach. Jej wysiłki w zakresie kompleksowych badań nad jakością powietrza w pomieszczeniach (IAQ) doprowadziły do ustanowienia drugiego prawa dotyczącego jakości powietrza w pomieszczeniach na świecie. Od 2007 r. pełniła funkcję redaktora pomocniczego w czasopiśmie Indoor Air wydawnictwa SCI, a w 2008 r. została wpisana na listę członków Międzynarodowej Akademii Nauk o Powietrzu Wewnętrznym (IAIAS), jako pierwsza azjatycka naukowczyni uznana przez najwyższą akademię w pokrewnej dziedzinie.
Jest członkiem wielu międzynarodowych zespołów badawczych, jest też zaangażowana w funkcjonowanie instytucji odpowiedzialnych za zdrowie publiczne.
https://researchoutput.ncku.edu.tw/en/persons/huey-jen-jenny-su
prof. dr hab., dr h.c. Mansur Rahnama-Hezavah (Iran)
Uniwersytet Medyczny, Lublin / Prezes Polskiego Towarzystwa Chirurgii Stomatologicznej i Szczękowo-Twarzowej
Profesor nauk medycznych; Specjalista Chirurgii Stomatologicznej i Szczękowo-Twarzowej. Kierownik Katedry i Zakładu Chirurgii Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie; Członek Rady Doskonałości Naukowej oraz Ekspert Polskiej Komisji Akredytacyjnej w Zespole Nauk Medycznych. Konsultant krajowy z zakresu chirurgii stomatologicznej. Prezes Polskiego Towarzystwa Chirurgii Stomatologicznej i Szczękowo-Twarzowe. Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi, złotym medalem za długoletnią służbę oraz medalem Komisji Edukacji Narodowej.
prof. David Wayne McFadden (USA)
Department Chirurgii Uniwersytetu w Connecticut
Profesor Dawid McFadden jest lekarzem wyspecjalizowanym w chirurgii, medycynie intensywnej terapii i chirurgii onkologicznej. Licencjat z wyróżnieniem z Psychologii (1976) i tytuł magistra nauk medycznych (1980) uzyskał na Uniwersytecie w Wirginii. Swoje pierwsze doświadczenie kliniczne w dziedzinie chirurgii rozpoczął jako rezydent, a następnie instruktor chirurgii w Departamencie Chirurgii na Uniwersytecie John Hopkins w latach 1980-1987 i w Chirurgii Generalnej w Szpitalu John Radcliffe w Oxfordzie w Anglii. Pełnił liczne funkcje akademickie w 7 uniwersytetach w Stanach. Przez l8 lat pracował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles /UCLA kolejno jako rezydent chirurgii generalnej, dyrektor generalny chirurgii i programu “Cell Growth & Regulation”, koordynator chirurgii QI, w końcu dyrektor laboratorium chirurgii endokrynologicznej. W latach 2000-2007 pełnił funkcję szefa Departamentu Chirurgii na Uniwersytecie Wirginii Zachodniej Virginia i służył jako chirurg konsultacyjny w Louis A. Johnson Veterans’ Administration Medical Center /VAMC (200-2007). W latach 2007- 2011 wykładał i kierował Departamentem Chirurgii na Uniwersytecie w Wermont. W latach 2011 – 2024 roku profesor kierował Departamentem Chirurgii na Uniwersytecie w Connecticut.
Profesor Mcfadden jest członkiem 25 organizacji medycznych. Otrzymał 51 nagród i wyróżnień za swoje wybitne osiągnięcia w dziedzinie medycyny klinicznej i chirurgii. Do najważniejszych należą:
- Golden Scalpel Awards for Excellence in Teaching UCLA -1992, 1993, 1994;
- Best Doctor in America 1995-1996 Pacific Region, 1998, 2003-2004, 2009-2010, 2011-2015;
- Americas’ Top Doctors Cancer 2011-2015;
- Outstanding Faculty Teacher, undergraduate Medical Students University of Connecticut: 2013, 2014, 2015;
- Connecticut Magazine Best General Surgeon (2015, 2016, 2017);
- Hartford Magazine Top General Surgeon and Surgical Oncologist (2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018).
Dorobek profesora McFaddena stanowi 36 odkryć naukowych, 4 ksiazki, 49 rozdziałów w książkach, oraz 300 artykułów.
prof. Dame Anna F. Dominiczak DBE, OBE, MD, FRCP, FAHA, FRSE, FMedSci
Regius Professor of Medicine, University of Glasgow
Profesor Anna Dominiczak (z domu Penson) jest wybitnym lekarzem, naukowcem i liderem w dziedzinie medycyny precyzyjnej, nadciśnienia tętniczego oraz chorób układu sercowo-naczyniowego. Uznawana jest za jedną z najwybitniejszych postaci światowej kardiologii translacyjnej.
Urodziła się w 1954 roku w Polsce. W 1978 roku ukończyła Gdański Uniwersytet Medyczny. Swoją karierę naukową i kliniczną rozwijała w Wielkiej Brytanii, gdzie objęła szereg prestiżowych funkcji akademickich i publicznych. Od 2009 roku piastuje tytuł Regius Professor of Medicine na Uniwersytecie w Glasgow. Jest pierwszą kobietą w historii, która objęła to stanowisko od momentu jego ustanowienia w 1812 roku. W latach 2010–2020 pełniła funkcję prorektora Uniwersytetu oraz kierowała College of Medical, Veterinary and Life Sciences, realizując strategiczne projekty łączące badania, edukację i innowacje, w tym stworzenie nowoczesnego kampusu badawczo-klinicznego przy Queen Elizabeth University Hospital.
Jej działalność naukowa koncentruje się na genomice sercowo-naczyniowej, patofizjologii nadciśnienia i wdrażaniu medycyny precyzyjnej. Jest autorką ponad 500 recenzowanych publikacji, z których wiele znacząco wpłynęło na rozwój nowoczesnej diagnostyki i terapii chorób układu sercowo-naczyniowego. Jej badania były publikowane w prestiżowych czasopismach naukowych, a sama profesor wygłosiła ponad 100 wykładów plenarnych na międzynarodowych konferencjach
W trakcie pandemii COVID-19 została powołana na stanowisko Dyrektora ds. laboratoriów w brytyjskim Ministerstwie Zdrowia, gdzie odpowiadała za uruchomienie Rosalind Franklin Laboratory — największego laboratorium diagnostycznego w historii Wielkiej Brytanii.
Od lipca 2022 roku pełni funkcję Głównego Naukowca ds. Zdrowia (Chief Scientist – Health) w rządzie Szkocji, odpowiadając za strategię badań i innowacji w sektorze ochrony zdrowia.
Odznaczenia państwowe:
- Dama Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (DBE) – za wybitne zasługi dla nauki i medycyny (2016)
- Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE) – za działalność naukową i społeczną (2005)
Profesor Dominiczak ma w dorobku liczne prestiżowe nagrody oraz znaczące funkcje w międzynarodowych towarzystwach naukowych i redakcjach czołowych czasopism medycznych.
https://www.gla.ac.uk/schools/cardiovascularmetabolic/staff/annadominiczak/#biography
Izba Nauk Ekonomicznych i Zarządzania
dr hab. inż. Mariusz Andrzejewski (Polska)
Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie
Ukończył trzy kierunki studiów: w 1995 automatykę i robotykę na Akademii Górniczo-Hutniczej, w 1996 rachunkowość na Akademii Ekonomicznej w Krakowie i w 1997 informatykę na AGH. W 2001 obronił na AEK pracę doktorską pt. Wymagania w zakresie ujawniania informacji przez spółki giełdowe w Polsce na tle rozwiązań światowych. W 2013 na tejże uczelni (przekształconej w międzyczasie w Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie) został doktorem habilitowanym nauk ekonomicznych (specjalność finanse i rachunkowość) na podstawie rozprawy pt. Korygująca funkcja rewizji finansowej w systemie rachunkowości. Wykładał na UEK, Akademii Górniczo-Hutniczej, Wyższej Szkole Finansów i Prawa w Bielsku-Białej. Kierował Katedrą Bankowości i Finansów w WSFiP w Bielsku-Białej, a także kierunkami studiów podyplomowych na UEK. Został dziekanem Wydziału Finansów (przekształconego w Wydział Finansów i Prawa) Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, od 2019 pełni funkcję dziekana Kolegium Ekonomii, Finansów i Prawa UEK. Odbył staże zagraniczne w Stanach Zjednoczonych, Słowacji, Włoszech, Hiszpanii oraz Wielkiej Brytanii. Autor i współautor publikacji z zakresu rachunkowości, finansowania, planowania inwestycji i rynku kapitałowego, promotor 4 doktorów i recenzent 3 postępowań habilitacyjnych. Członek zarządu i rady naukowej Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, European Accounting Association (EAA) w Polsce oraz wiceprezes krakowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (2005–2009)
dr hab. Sławomir Gawroński (Polska)
Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania, Rzeszów
Doktor habilitowany nauk społecznych w zakresie nauk o polityce, doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. Profesor w Katedrze Mediów, Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej, dziekan Kolegium Mediów i Komunikacji Społecznej w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie.
Absolwent Wydziału Ekonomii Uniwersytetu Rzeszowskiego (2002). Absolwent Executive MBA – Apsley Business School London oraz studiów podyplomowych na kierunku „Audyt wewnętrzny”. Studiował także na Wydziale Języko- i Literaturoznawstwa oraz Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu w Trewirze (Niemcy). Członek Komitetu Nauk o Komunikacji Społecznej i Mediach Polskiej Akademii Nauk.
Jest byłym dziennikarzem radiowym i prasowym. Swoje zainteresowania badawcze koncentruje na pozabiznesowych obszarach wykorzystania komunikowania marketingowego. Redaktor naczelny czasopisma naukowego „Social Communication. Online Journal”, autor kilkudziesięciu publikacji poświęconych problematyce komunikacji społecznej i mediów masowych.
dr hab. Marta Kightley, (Polska)
Szkoła Główna Handlowa
Zatrudniona na stanowisku profesora uczelni w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie w Instytucie Ekonomii Politycznej, Prawa i Polityki Gospodarczej (Katedra Ekonomii Politycznej i Historii Myśli Ekonomicznej). W latach 2007–2010 pracowała w służbie dyplomatycznej. Pełniła funkcję kierownika wydziału polityczno-ekonomicznego Ambasady RP w Seulu.
Wieloletni członek Rady Edukacyjnej NBP oraz Kapituły Konkursu NBP im. Władysława Grabskiego na najlepszego dziennikarza ekonomicznego. 28 lutego 2020 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda, na wniosek Prezesa Narodowego Banku Polskiego, powołał Martę Kightley na członka Zarządu Narodowego Banku Polskiego z dniem 8 marca 2020 r.
dr hab. Zbigniew Krysiak (Polska)
Instytut Myśli Schumana
Doktoryzował się w 2004 r., a habilitację uzyskał w 2015 r., obecnie jest profesorem finansów w Szkole Głównej Handlowej. Jego badania naukowe koncentrują się wokół wyceny przedsiębiorstw z uwzględnieniem banków, firm ubezpieczeniowych i innych instytucji finansowych, rynków kapitałowych i zarządzania kapitałem oraz zarządzania ryzykiem. Współpracował z wielkimi korporacjami i doradzał najważniejszym instytucjom publicznym w Polsce.
Autorem ponad 140 publikacji oraz ponad 100 recenzji naukowych, profesor wizytującym na uczelniach w USA i Indiach. Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Myśli Schumana.
prof. dr hab. Leon Podkaminer (Polska)
Vienna Institute for International Economic Studies / WIIW (emeryt)
Doktorat w 1972 r., habilitacja w 1980 r. Pracował m.in. w IER, PAN, IIASA (Laxenburg), EUR (Rotterdam). Jest emerytowanym pracownikiem Vienna Institute for International Economic Studies (WIIW), z którym jest związany od 1993 r. Swoje badania koncentruje na zagadnieniach polityki ekonomicznej, makroekonomii, integracji i dezintegracji, globalizacji, kursów walutowych, wzorców konsumpcji i cen relatywnych. Jest znawcą procesów konwergencji gospodarek europejskich na przełomie XX i XXI wieków.
prof. dr hab. Adam Glapiński (Polska) – Przewodniczący
Narodowy Bank Polski
W 1972 r. ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie SGH) i od 1974 r. związany jest zawodowo z tą uczelnią jako wykładowca. Zatrudniony na stanowisku profesora w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie w Instytucie Ekonomii Politycznej, Prawa i Polityki Gospodarczej (Katedra Ekonomii Politycznej i Historii Myśli Ekonomicznej). W latach 2003–2007 był profesorem w Wyższej Szkole Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach. Wcześniej wykładał m.in.: w Polskiej Akademii Nauk (1978–1983), Inter-University Centre of Postgraduate Studies w Dubrowniku (1986–1989), University of Colorado at Boulder (1993–1998), United States Business and Industrial Council na University of Missouri i University of Kansas (1996) oraz Institut Superieur de Gestion (1994–2005). Od 2016 roku Prezes Narodowego Banku Polskiego.
Jest autorem licznych publikacji książkowych i artykułów naukowych. Otrzymał prestiżowe nagrody, min.: odznaka honorowa “Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej” 92016), Złoty Medal “Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” (2023).
prof. dr hab. Dariusz Tworzydło (Polska)
Uniwersytet Warszawski
Polski ekonomista, doktor habilitowany nauk społecznych w dyscyplinie nauki o mediach. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego, ekspert z zakresu ekonomii, badań społecznych i public relations.
Jest absolwentem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Akademii Ekonomicznej w Krakowie, WSB – National Louis University, Politechniki Rzeszowskiej, a także kursów London School of Public Relations.
Od roku 2017 jest kierownikiem Katedry Komunikacji Społecznej i Public Relations na Wydziale Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego, pełni funkcję pełnomocnika Dziekana ds. Promocji Wydziału Dziennikarstwa Informacji i Bibliologii. Prowadzi badania z zakresu zarządzania kryzysowego, rynku public relations, w tym sektora agencji PR, roli mediów w procesie komunikowania, cyberbezpieczeństwa i dezinformacji.
https://www.wdib.uw.edu.pl/pracownicy/wykladowcy/dariusz-tworzydlo
prof. Pablo De Cos (Hiszpania)
Guberntor Banku Hiszpanii
Ukończył ekonomię w Colegio Universitario de Estudios Financieros w 1993, rok później prawo na Universidad Nacional de Educación a Distancia, oraz doktorat z ekonomii na Uniwersytecie Complutense w Madrycie w 2004. W 1997 zaczął pracę w Banku Hiszpanii jako ekonomista. W latach 2004–2007 był doradcą zarządu Europejskiego Banku Centralnego. 11 czerwca 2018 został mianowany prezesem Banku Hiszpanii funkcję tę pełnił do dnia 11 czerwca 2024 r.
https://www.iese.edu/faculty-research/faculty/pablo-hernandez-cos/
prof. Robert Holzmann (Austria)
Prezes Narodowego Banku Austrii
Jest austriackim ekonomistą, prezesem Oesterreichische Nationalbank i członkiem Rady Prezesów Europejskiego Banku Centralnego (od 2019 r.), a także członkiem Austriackiej Akademii Nauk (od 2014 r.). Piastuje honorowe stanowiska w South-Western University in Economics and Finance w Chengdu, Uniwersytecie Malezyjskim w Kuala Lumpur i Uniwersytecie New South Wales w Sydney.
Przed ponownym podjęciem pracy akademickiej w 2011 r. zajmował szereg stanowisk w Banku Światowym, w tym przez 12 lat był dyrektorem departamentu oraz pełniącym obowiązki Starszego Wiceprezesa. Przed rozpoczęciem pracy w Banku Światowym w 1997 r. pracował na uczelniach w Austrii i Niemczech, był również starszym ekonomistą w MFW i OECD.
Jest autorem 39 książek i ponad 200 artykułów dotyczących zagadnień finansowych, fiskalnych i polityki gospodarczej.
https://www.iza.org/person/1527/robert-holzmann
prof. Harold James (USA)
Princeton University
Uzyskał doktorat w Peterhouse w Cambridge w 1982 r. Na Uniwersytecie Cambridge otrzymał również Nagrodę Ellen MacArthur w dziedzinie historii gospodarczej. W 1986 r. zaczął wykładać na Uniwersytecie Princeton. W 2004 r. Niemiecki Instytut Historyczny w Waszyngtonie przyznał mu Nagrodę Helmuta Schmidta w dziedzinie historii gospodarczej. W 2013 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Lucernie. Jest członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma World Politics i przewodniczącym Rady Akademickiej (Europejskiego Stowarzyszenia Historii Bankowości i Finansów).
prof. Thomas J. Jordan (Szwajcaria)
Narodowy Bank Szwajcarii /Grupa Banków Centralnych G10
Ukończył studia w zakresie ekonomii i zarządzania na Uniwersytecie w Bernie w 1989 r., na którym w 1993 r. uzyskał również stopień doktora. Pracę habilitacyjną przygotował podczas trzyletnich studiów badawczych na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Harvarda (Cambridge, Massachusetts, USA). W 1998 r. został zatrudniony jako wykładowca, a od 2003 r. jako profesor honorowy na Uniwersytecie w Bernie. Wykłada teorię i politykę monetarną.
W 1997 r. Thomas J. Jordan rozpoczął pracę w Narodowym Banku Szwajcarii w Zurychu jako doradca ekonomiczny w Departamencie I. Dwa lata później został zastępcą szefa Wydziału Studiów Ekonomicznych, a w 2002 r. został szefem Wydziału Badań. Na początku 2004 r. awansował na dyrektora. W połowie 2004 r. decyzją Szwajcarskiej Rady Związkowej został powołany na zastępującego członka Zarządu Narodowego Banku Szwajcarii. 18 kwietnia 2012 r. decyzją Rady Związkowej Thomas J. Jordan został powołany na stanowisko Prezesa Zarządu Narodowego Banku Szwajcarii, obejmując tym samym kierownictwo nad Departamentem I w Zurychu (sprawy ekonomiczne, międzynarodowa współpraca monetarna, obsługa prawna i gospodarka własna, sekretariat generalny). Pełnił funkcję Prezesa Rady Dyrektorów „StabFund” – funduszu stabilizacyjnego Narodowego Banku Szwajcarii – od momentu ustanowienia w 2008 r. do zakończenia jego działania w 2013 r.
Thomas J. Jordan jest członkiem Rady Dyrektorów Banku Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) w Bazylei oraz Komitetu Sterującego Rady Stabilności Finansowej (FSB). Jako Prezes Narodowego Banku Szwajcarii reprezentuje Szwajcarię w Międzynarodowym Funduszu Walutowym, jest również Przewodniczącym Grupy Banków Centralnych G10 ds. Powstrzymywania Fałszerstw Pieniądza (CBCDG). Thomas J. Jordan jest członkiem Rady Doradczej na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu w Zurychu oraz członkiem Rady Nadzorczej fundacji ETH Zurich Foundation. Jest autorem licznych artykułów w zakresie teorii pieniądza i polityki pieniężnej w uznanych czasopismach zagranicznych.
Izba Filozofii i Teologii
dr Tory K. Baucum (USA)
George Mason University, Fairfax
Był pastorem anglikańskim w USA, pracował jako profesor w George Mason University, Fairfax oraz jako profesor seminarium i uniwersytetu w Asbury Theological Seminary. Po dokonaniu konwersji na katolicyzm zaangażował się w aktywne działania ekumeniczne, kieruje Instytutem Pokoju prowadzącym dialog międzyreligijny. Prowadzi też ożywioną działalność publikacyjną zarówno naukową, jak i publicystyczną. Pracuje także na rzecz wsparcia rodzin, prowadząc Benedyktyńskie Centrum Życia Rodzinnego w Kansas City.
W 2014 roku dr Baucum uzyskał nominację abp. Justin Welby na Six Preacher of Canterbury Cathedral.
prof. Nigel J. Biggar, Baron Biggar (Wielka Brytania)
University of Oxford
Jest pastorem anglikańskim, uzyskał doktorat z teologii na Uniwersytecie w Chicago. Po powrocie do Anglii rozpoczął pracę na Uniwersytecie Oxfordzkim, gdzie wykłada etykę chrześcijańską. Jest kanonikiem katedry w Oxfordzie. Na Uniwersytecie w Oxfordzie prowadzi projekt „Ethics and Empire”, w którym wraz z kierowanym przez siebie zespołem bada etyczne aspekty funkcjonowania Imperium Brytyjskiego.
Profesor Biggar otrzymał Commander of the Order of the British Empire za działalność dla edukacji wyższej (2021), otrzymał nominacje life peerage od Kemi Badenoch (2024), 21 styczniu 2025 roku otrzymał tytuł “Baron Biggar” of Castle Douglas in the Stewartry o
ks. dr Bernardo Estrada (Kolumbia)
Universidad de la Sabańa w Bogota
Uzyskał doktorat w teologii biblijnej w Uniwersytecie w Nawarze w Hiszpanii w 1993 roku. Był przez wiele lat związany z papieskim Uniwersytetem Santa Croce w Rzymie. Pełnił tam wiele funkcji administracyjnych. Jest wybitnym i uznanym specjalistą w zakresie teologii Nowego Testamentu. Jego monografie naukowe i artykuły w tym zakresie są szeroko uznawane. Obecnie jest zatrudniony na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża w Rzymie.
kard. prof. dr hab. Gerhard Müller (Niemcy)
Kardynał / były prefekt Kongregacji Nauki i Wiary
Doktoryzował się i habilitację uzyskał w Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim. Pracował w Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. Jest autorem kilkuset prac z zakresu teologii, koncentrując się na zagadnieniach ekumenizmu, nowożytnego rozumienia Objawienia oraz hermeneutyki teologicznej. Był biskupem Ratyzbony, prefektem Kongregacji Nauki Wiary, jest kardynałem Kościoła katolickiego.
Jest autorem około 20 publikacji książkowych. Otrzymał kilka doktoratów honoris causa : Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (2004), Uniwersytetu Kardynała Wyszyńskiego (2007), Papieskiego Uniwersytetu Katolickiego w Peru (2008), Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu (2025), Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie (2017).
ks. prof. dr hab. Paweł Bortkiewicz (Polska)
Uniwersytet Adama Mickiewicza
Teolog, etyk, profesor nauk teologicznych specjalizujący się w zakresie teologii moralnej Członek Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, profesor nauk teologicznych specjalizujący się w zakresie teologii moralnej. Wykładowca Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, następnie na Wydziale Teologicznym w Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie pełnił funkcję dziekana.
Jego zainteresowania koncentrują się wokół teologii moralnej i teologii duchowości. Jest autorem wielu monografii w tych obszarach.
dr Wawrzyniec Marek Rymkiewicz (Polska)
Uniwersytet Warszawski
Polski filozof, tłumacz i wydawca. Autor przekładów pism Charlesa Baudelaire’a, Guillaume Apollinaire, Friedricha Wilhelma Josepha von Schellinga i Martina Heideggera.
W 2000 obronił dysertację doktorską w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego pt. Problem tożsamości człowieka w „Byciu i czasie” Martina Heideggera. W 2016 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Jest adiunktem w Zakładzie Historii Filozofii Polskiej Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, założycielem i redaktorem naczelnym kwartalnika „Kronos” i przewodniczącym Rady Fundacji Augusta hrabiego Cieszkowskiego.
Zajmuje się filozofią niemiecką, szczególnie myślą Schellinga, Nietzschego i Heideggera, ze szczególnym uwzględnieniem ich relacji do klasycznej filozofii greckiej, szczególnie Arystotelesa. W kręgu jego zainteresowań jest też filozofia polska oraz historia języka polskiego, z której intensywnie czerpie w pracy translatorskiej, dążąc do rozwoju polskiej pojęciowości filozoficznej.
o. prof. dr hab. Marcin Tkaczyk (Polska)
Katolicki Uniwersytet Lubelski
Doktoryzował się i uzyskał habilitację w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w obszarze logiki. Profesor nauk humanistycznych. Był Dziekanem Wydziału Filozofii oraz prorektorem KUL.
Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na zagadnieniach związanych z logiką, filozofią i teologią. Jest autorem wielu znaczących publikacji międzynarodowych w tym obszarze.
ks. prof. dr hab. Ireneusz Werbiński (Polska)
Akademia Jagiellońska Toruń
Doktoryzował się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w zakresie teologii duchowości. W tym obszarze uzyskał też habilitację w Akademii Teologii Katolickiej. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na hagiologii, psychologii i pedagogice.
Profesor nauk teologicznych. Pracował na Wydziale Teologicznym ATK a następnie współtworzył Wydział Teologiczny UMK w Toruniu. Obecnie jest związany z Akademią Jagiellońską w Toruniu.
prof. dr hab. Piotr Antoni Wilczek (Polska)
Uniwersytet Warszawski
Doktoryzował się i habilitację uzyskał na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Pracował na tym uniwersytecie ponad 20 lat na wydziale Filologii, którym kierował w latach 2002-2008. Od 2008 roku wykłada na wydziale “Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie kierował Ośrodkiem Badań nad Reformacją i Kulturą Intelektualną w Europie Wczesnonowożytnej. Jego badania naukowe koncentrują się nad problematyką kultury, literatury, filozofii oraz religijności w Europie XVI – XVII wieku.
Pracował w polskiej dyplomacji na stanowisku Ambasadora RP w Stanach Zjednoczonych (2016-2021) jak i Wielkiej Brytanii (od 2022).
Jest członkiem Komitetu Nauk o Literaturze Wydziału oraz Nauk Humanistycznych i Spolecznych Pw Polskie Akademii Nauk. Uzyskał kilka odznaczeń honorowych, min.: Medal Komisji Edukacji Narodowej (2005), “Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2006), tytul honoris causa Uniwersytetu Stanowego Cleveland (2017), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w służbie zagranicznej (2022).
Czynny w służbie dyplomatycznej jako ambasador RP w Waszyngtonie, a obecnie w Londynie.
Izba Nauk Prawnych
prof. dr hab. Elżbieta Karska (Polska)
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa
Doktorat uzyskała w Uniwersytecie Wrocławskim (2004) i habilitację (2010). Obecnie jest związana z Uniwersytetem Kard. S. Wyszyńskiego w Warszawie. Specjalizuje się w zakresie prawa międzynarodowego, współpracuje ze Stałym Trybunałem Arbitrażowym w Hadze oraz Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasbourgu. Wchodzi w skład Zarządu Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej w Wiedniu. Jest autorka ponad 100 publikacji naukowych z zakresu prawa międzynarodowego.
prof. dr hab. Anna Łabno (Polska)
Uniwersytet Śląski, Katowice
Profesor Łabno jest konstytucjonalista i profesor nauk prawnych. Pełniła funkcję prorektora Uniwersytetu Śląskiego. Jest wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego, profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Śląskiego, kierownikiem Katedry Prawa Konstytucyjnego WPiA UŚ.
Wśród jej zainteresowań naukowych mieści się polskie i porównawcze prawo konstytucyjne, w szczególności systemy sprawowania władzy z uwzględnieniem mechanizmów przekształceń ustrojowych we współczesnych państwach; tworzenie podstaw demokratycznego ustroju (w tym budowy społeczeństwa obywatelskiego) w państwach post-autorytarnych, w Portugalii i Hiszpanii oraz w Polsce; a także zagadnienia ochrony praw człowieka.
dr Conor Casey (Wielka Brytania)
University of Liverpool
Doktorat uzyskał w 2020 roku w Trinity College w Dublinie. Obecnie jest związany z Uniwersity Of Surrey w Wielkiej Brytanii. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół zagadnień prawa konstytucyjnego. Współpracuje w tym zakresie ze Szkołą Prawa Yale University. Jest autorem kilkudziesięciu znaczących opracowań naukowych, związanych z zagadnieniami tzw. common good constitutionalism.
prof. dr Fabrizio Giulimondi (Włochy)
Universotà di Roma La Sapienza
Związany jest z Uniwersytetem Rzymskim „La Sapienza”, gdzie piastuje stanowisko profesora. Specjalizuje się w obszarze prawa administracyjnego i prawa konstytucyjnego porównawczego. Jest członkiem międzynarodowych zespołów badawczych. Zaangażowany w działalność instytucji prywatnych i publicznych, autor ponad 100 publikacji naukowych.
dr Marius S. Ostrowski (Wielka Brytania)
European University Institute, Florence
W 2017 roku uzyskał doktorat w Oxford University. Specjalizuje się w historii idei i historii instytucji demokratycznych w Europie. Obecnie pracując w European University Institute we Florencji (Centrum R. Schumana), zajmuje się zagadnieniami związanymi z wpływem rozwoju społecznego na ewolucję idei i instytucji demokratycznych.
Jest autorem i współautorem znaczących monografii, artykułów naukowych, rozdziałów w monografiach, raportów i studiów.
https://www.eui.eu/ProgrammesAndFellowships/MaxWeberProgramme/alumni/Max-Weber-Alumni-Bio?id=31074
prof. Adrian Vermeule (USA)
Harvard University
Ukończył Harvard Law School, pracował jako profesor prawa w Szkole Prawa w Uniwersytecie Chicago, a następnie w Harvard Law School, gdzie jest Ralphl S. Tyler Professor of Constitutional Law. Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Nauk.
Specjalizuje się w obszarze prawa konstytucyjnego oraz prawa administracyjnego. Jest promotorem koncepcji tzw. konstytucjonalizmu dobra wspólnego. Jego monografia na ten temat, uznana została za jedno z najważniejszych wydarzeń w amerykańskiej teorii konstytucjonalizmu w ostatnich dekadach. Jest autorem wielu wysoko ocenianych monografii i artykułów naukowych.
Manuele Vescovi (Włochy)
Academia Federale
Uzyskał doktorat z prawa na Uniwersytecie w Bolonii.
Przez wiele lat był zaangażowany w dużych przedsiębiorstwach włoskich. Pełnił różne funkcje we władzach regionalnych regionu Toskania. Był senatorem Republiki Włoskiej. Jest współtwórcą projektu Accademia Federale.
dr hab. Krzysztof Szczucki (Polska)
W 2010 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, został nauczycielem akademickim i adiunktem w Katedrze Prawa Karnego Porównawczego na tej uczelni. W 2014 doktoryzował się na podstawie napisanej pod kierunkiem Michała Królikowskiego pracy pt. Wykładnia prokonstytucyjna dóbr chronionych w polskim prawie karnym.
Autor i współautor publikacji naukowych i komentarzy do aktów prawnych (m.in. do ustawy o Sądzie Najwyższym); specjalizował się w zakresie prawa karnego, prawa konstytucyjnego, bioetyki i filozofii prawa. W ramach UW kierował Centrum Promocji Polskich Nauk Prawnych, był również prezesem Instytutu Rzeczypospolitej im. Pawła Włodkowica. W latach 2020 – 2023 Prezes Rządowego Centrum Legislacji.
Izba Laureatów Nagrody Kopernikańskiej będzie utworzona w momencie osiągniecia 10 laureatów tej nagrody. Do tego czasu naukowcy, którzy otrzymali NK są Członkami Akademii w Izbach tematycznych Akademii. Dlatego też pierwsi laureaci Nagrody Kopernikańskiej z 2022 roku, Barry Barish (USA) z California Institute of Technology and James E. B. Peebles (USA) z Princeton University, są Członkami Izby Astronomii I Nauk Matematyczno-Przyrodniczych.