Organy Akademii

Barry Barish (USA)

Ur. 1936 w USA, jako dziecko żydowskich imigrantów z Polski (z Polesia). Uzyskał PhD w Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, następnie był związany z CALTECH w Pasadenie. Jest fizykiem eksperymentalnym, zajmującym się głównie zagadnieniem wysokich energii oraz fal grawitacyjnych. Odegrał pionierską rolę w podziemnych badaniach eksperymentalnych w jaskini Gran Sasso we Włoszech oraz kierował badaniami Obserwatorium LIGO.

Jest jednym z trzech laureatów Nagrody Nobla z fizyki w 2017 roku, jest też laureatem wielu międzynarodowych nagród i wyróżnień w dziedzinie fizyki i astronomii.

ks. Paweł Bortkiewicz (Polska)

Członek Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, profesor nauk teologicznych specjalizujący się w zakresie teologii moralnej. Wykładowca Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, następnie na Wydziale Teologicznym w Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie pełnił funkcję dziekana.

Jego zainteresowania koncentrują się wokół teologii moralnej i teologii duchowości. Jest autorem wielu monografii w tych obszarach.

Conor Casey (Wielka Brytania)

Urodził się w 1993 roku w Północnej Irlandii. PhD uzyskał w 2020 roku w Trinity College w Dublinie. Obecnie jest związany z Uniwersytetem w Liverpoolu.

Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół zagadnień prawa konstytucyjnego. Współpracuje w tym zakresie ze Szkołą Prawa Yale University.

Jest autorem kilkudziesięciu znaczących opracowań naukowych, związanych z zagadnieniami tzw. common good constitutionalism.

Gianfranco De Zotti (Włochy)

Urodził się w 1947 roku we Włoszech. Doktoryzował się z fizyki w Uniwersytecie w Padwie, z którym jest cały czas związany (był m.in. dyrektorem Obserwatorium Astronomicznego tego Uniwersytetu). Pracował też w NASA Goddard Center w Waszyngtonie, European South Laboratory w Garching (k. Monachium).

Zasiada w gremiach kierowniczych ESA (Europejskiej Agencji Kosmicznej) oraz wielu międzynarodowych organizacji naukowych.

Jest członkiem wielu międzynarodowych zespołów badawczych.

Adam Dziki (Uniwersytet Medyczny, Łódź)

Urodził się w 1952 roku w Polsce. Uzyskał doktorat (1980) i habilitację (1992) w Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi i jest związany z tą uczelnią do dziś.

Chirurg o uznanej międzynarodowej pozycji naukowej, członek wielu międzynarodowych organizacji lekarskich. Członek zespołów redakcyjnych wielu polskich i zagranicznych wydawnictw naukowych. Przewodniczący Zespołu Nauk Medycznych Rady Doskonałości Naukowej.

George Efstathiou (Wielka Brytania)

Urodził się w 1955 roku w Wielkiej Brytanii. Doktoryzował się w Uniwersytecie Durham. Pracował w Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, następnie w Uniwersytetach w Oxford i w Cambridge. Był pierwszym dyrektorem Kavli Institute for Cosmology (Instytutu Kosmologii) w Cambridge.

Odkrywca wielu znaczących zjawisk związanych z początkami Wszechświata, pionier komputerowych symulacji formowania się struktury kosmosu, zaangażowany w badania nad czarną energią.

Jest laureatem wielu międzynarodowych nagród (m.in. Nagrodę Grubera) i wyróżnień, członkiem Królewskiego Stowarzyszenia Astronomicznego, od którego otrzymał Złoty Medal.

Bernardo Estrada (Kolumbia)

Urodził się w 1950 roku w Kolumbii. Uzyskał doktorat w teologii biblijnej w Uniwersytecie w Nawarze w Hiszpanii w 1993 roku. Był przez wiele lat związany z papieskim Uniwersytetem Santa Croce w Rzymie. Pełnił tam wiele funkcji administracyjnych. Jest wybitnym i uznanym specjalistą w zakresie teologii Nowego Testamentu. Jego monografie naukowe i artykuły w tym zakresie są szeroko uznawane. Obecnie jest zatrudniony w Uniwersytecie de la Sabana w Bogocie.

Sławomir Gawroński (Polska)

Doktor habilitowany nauk społecznych w zakresie nauk o polityce, doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. Profesor w Katedrze Mediów, Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej, dziekan Kolegium Mediów i Komunikacji Społecznej w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie.

Absolwent Wydziału Ekonomii Uniwersytetu Rzeszowskiego (2002). Absolwent Executive MBA – Apsley Business School London oraz studiów podyplomowych na kierunku „Audyt wewnętrzny”. Studiował także na Wydziale Języko- i Literaturoznawstwa oraz Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu w Trewirze (Niemcy). Członek Komitetu Nauk o Komunikacji Społecznej i Mediach Polskiej Akademii Nauk.

Jest byłym dziennikarzem radiowym i prasowym. Swoje zainteresowania badawcze koncentruje na pozabiznesowych obszarach wykorzystania komunikowania marketingowego. Redaktor naczelny czasopisma naukowego „Social Communication. Online Journal”, autor kilkudziesięciu publikacji poświęconych problematyce komunikacji społecznej i mediów masowych.

Grzegorz Gielerak (Polska)

Urodził się w 1967 roku w Polsce. Od 1993 roku jest związany z Wojskowym Instytutem Medycznym. Uzyskał tam doktorat (1998) oraz habilitację (2005). Od 2007 roku jest dyrektorem Wojskowego Instytutu Medycznego.

W 2022 roku mianowany generałem broni.

Specjalista w zakresie chorób wewnętrznych i kardiologii. Był wielokrotnie nagradzany za swoje osiągnięcia naukowe oraz organizacyjne.

Fabrizio Giulimondi (Włochy)

Urodził się w 1964 roku we Włoszech. Związany jest z Uniwersytetem Rzymskim „La Sapienza”, gdzie piastuje stanowisko profesora. Specjalizuje się w obszarze prawa administracyjnego i prawa konstytucyjnego porównawczego. Jest członkiem międzynarodowych zespołów badawczych. Zaangażowany w działalność instytucji prywatnych i publicznych, autor ponad 100 publikacji naukowych.

Adam Glapiński (Polska)

Urodził się 9 kwietnia 1950 r. w Warszawie.

W 1972 r. ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie SGH) i od 1974 r. związany jest zawodowo z tą uczelnią jako wykładowca. Zatrudniony na stanowisku profesora w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie w Instytucie Ekonomii Politycznej, Prawa i Polityki Gospodarczej (Katedra Ekonomii Politycznej i Historii Myśli Ekonomicznej). W latach 2003–2007 był profesorem w Wyższej Szkole Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach. Wcześniej wykładał m.in.: w Polskiej Akademii Nauk (1978–1983), Inter-University Centre of Postgraduate Studies w Dubrowniku (1986–1989), University of Colorado at Boulder (1993–1998), United States Business and Industrial Council na University of Missouri i University of Kansas (1996) oraz Institut Superieur de Gestion (1994–2005).

Od początku lat 90. pełnił wiele ważnych funkcji w administracji publicznej. W 1991 r. był ministrem budownictwa i gospodarki przestrzennej w rządzie Jana K. Bieleckiego. W 1992 r. pełnił funkcję ministra współpracy gospodarczej z zagranicą w rządzie Jana Olszewskiego. Poseł na Sejm RP I kadencji (1991–1993) oraz senator IV kadencji Senatu RP (1997–2001), gdzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej. Wchodził również w skład Parlamentarnej Komisji Wspólnej Unii Europejskiej i Polski.

Był przewodniczącym rad nadzorczych: Banku Rozwoju Eksportu SA (1992), Centralwings Nowy Przewoźnik (2007) oraz KGHM Polska Miedź SA (2007). W latach 2007–2008 był prezesem zarządu, dyrektorem generalnym Polkomtel S.A.

W latach 1993–2001 kierował Instytutem Wolności Ekonomicznej i Politycznej.

W 2009 r. pełnił funkcję doradcy ekonomicznego Prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego. W 2010 r. Prezydent RP powołał go w skład Rady Polityki Pieniężnej na sześcioletnią kadencję w latach 2010–2016. 29 lutego 2016 r. Prezydent RP Andrzej Duda powołał go na członka Zarządu Narodowego Banku Polskiego.

W dniu 10 czerwca 2016 r. został powołany przez Sejm RP na Prezesa Narodowego Banku Polskiego. Urząd objął 21 czerwca 2016 r. po zaprzysiężeniu przez Sejm RP.

Prof. Adam Glapiński otrzymał w 2016 r. odznakę honorową „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”. W 2020 r. znalazł się na 6. pozycji rankingu 200. najbardziej wpływowych ludzi w polskiej gospodarce, stworzonego przez RMF FM oraz portale Money.pl i 300Gospodarka. W 2021 r. został laureatem nagrody „Byki i Niedźwiedzie”, przyznawanej przez redakcję dziennika „Parkiet” – wyróżnienie zostało przyznane za działania podejmowane przez Adama Glapińskiego jako Prezesa NBP w 2020 r. w okresie pandemii COVID-19. Również w 2021 r., za działania podejmowane jako prezes NBP w trakcie pandemii, znalazł się na 1. miejscu rankingu 50. najbardziej wpływowych osób w polskiej gospodarce w 2020 r., który opracowała redakcja „Dziennika Gazety Prawnej”. W tym samym roku otrzymał nagrodę specjalną „Bankowego Menedżera Roku 2020” przyznaną przez „Gazetę Bankową”, a wraz z NBP został wyróżniony nagrodą „Best Central Bank Governance Europe 2021” przyznaną przez magazyn biznesowy „Capital Finance International”. Otrzymał także nagrodę główną „Polski Kompas 2021”, Nagrodę Gospodarczą Prezydenta RP oraz Nagrodę Specjalną w ramach Nagrody Gospodarczej Województwa Małopolskiego.

W 2022 r. otrzymał nagrodę za wybitne zarządzanie Narodowym Bankiem Polskim, przyznaną przez grupę Polska Press podczas gali „Giganci Polska Press 2022”, zorganizowanej pod honorowym patronatem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

W dniu 12 maja 2022 r. został powołany przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej na drugą kadencję Prezesa Narodowego Banku Polskiego. Urząd objął 22 czerwca 2022 r. po zaprzysiężeniu przez Sejm RP.

Publikacje książkowe

• Kapitalizm, demokracja i kryzys państwa podatków, Szkoła Główna Handlowa. Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2004.
• Meandry historii ekonomii. Między matematyką a poezją, Wyd. I, Szkoła Główna Handlowa. Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2006, 165 stron, Wyd. II, Szkoła Główna Handlowa. Oficyna Wydawnicza, Warszawa, 2012, 337 stron.
• Natura człowieka i gospodarka. Ekonomia ewolucyjna jako klucz do zrozumienia zjawisk gospodarczych w XXI wieku, Szkoła Główna Handlowa. Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2022[43].

Artykuły naukowe

•  Technological Innovations and the Dynamics of Structures in the Telecommunications and Media Mobile Market, „Journal of Management and Financial Sciences”, Vol. I, Issue 1, Warszawa 2008.
• Obecny kryzys gospodarczy a nauka ekonomii, „Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów SGH”, Nr 94, Warszawa 2009.
• Post-Crisis Economic Policy. Innovation Based Growth, „Journal of Management and Financial Sciences”, Vol. IV, Issue 5, Warszawa 2011.
• Animal Spirits in Economics, „Journal of Management and Financial Sciences”, Issue 11, 2013.
• Kwestie metodologiczne podejścia ewolucyjnego w ekonomii, „Gospodarka Narodowa”, Nr 5–6, 2013

Wacław Gudowski (Polska)

Profesor w Narodowym Centrum Badań Jądrowych, Świerk.
Profesor fizyki neutronowej i fizyki reaktorów w Królewskim Instytucie Technologicznym – KTH, Sztokholm, Szwecja.
Doradca Orlen Synthos Green Energy ds Energetyki.
Członek Szwedzkiej Królewskiej Akademii Nauk Inżynieryjnych – IVA
Do roku 2006 – Dyrektor Centrum Technologii Jądrowej (CEKERT) w Królewskim Instytucie Technologicznym, Sztokholm
2006-2011 Zastępca Dyrektora Generalnego w International Science and Technology Center (ISTC) w Moskwie, centrum analiz, badań i monitorowania nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia.
Autor ponad 100 szeroko cytowanych publikacji w dziedzinie reaktorów jądrowych, transmutacji odpadów radioaktywnych i rozpraszania neutronów.

Stopnie naukowe:
Magister inżynier elektrotechniki ze specjalnością techniczna fizyka jądrowa – Akademia Górniczo Hutnicza (AGH), Kraków
Doktor nauk technicznych – Akademia Górniczo Hutnicza (AGH), Kraków. Praca doktorska: “Obliczanie zmian reaktywności reaktorów jądrowych na neutronach prędkich metodą Monte-Carlo” poswięcona była obliczeniom projektowym reaktora IBR-2 w Dubnej (Rosja). Reaktor ten wciąż jest w ekspolatacji!
Habiltacji i stopień docenta – Królewski Instytut Technologiczny – KTH
Profesor fizyki neutronowej i fizyki reaktorów w Królewskim Instytucie Technologicznym – KTH, Sztokholm i w Narodowym Centrum Badań Jądrowych (NCBJ). Wychowawca około 500 doktorów i magistrów fizyki reaktorowej, w tym wielu polskich absolwentów,
Od połowy lat 70-ych prowadził badania w dziedzinie konstrukcji i zastosowań reaktorów wysokotemperaturowych oraz w bardzo innowacyjnej na tamte czasy dziedzinie zastosowania sztucznej inteligencji (AI) do sterowania reaktorami wyskotemperaturowymi.
Od początków lat 80-tych prowadził bardzo aktywne badania naukowe stosując technikę rozpraszania neutronów. Prowadził eksperymenty na reaktorach w Studsvik (Szwecja) i w Instytucie Laue-Langevin (ILL) w Grenoble oraz na źródle spalacyjnym ISIS w Rutherford Laboratory (Wielka Brytania). W latach 1990-tych pracownik naukowo-badawczy w Narodowym Laboratiorium Los Alamos (LANL) w USA.
Jeden z pionierów światowych badań nad podkrytycznymi systemami sterowanymi akceleratorem (ADS) dla transmutacji odpadów radioaktywnych i ekspert w dziedzinie reaktorów IV generacji. Pracuje nad rozwojem Małych Modularnych Reaktorów (SMR)
W 1997 pracownik naukowy w Los Alamos National Laboratory i ekspert Departamentu Energii USA. W 2003 i 2005 – międzynarodowy ekspert Parlamentu Francuskiego w dziedzinie energetyki jądrowej i odpadów jądrowych.

Koordynator trzech projektów europejskich w dziedzinie transmutacji i zarządzania odpadami radioaktywnymi oraz rozwoju nowych technologii jądrowych: IABAT, RED-Impact i Asia/Link.
Ekspert w dziedzinie nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia.

Masashi Hazumi (Japonia)

Urodził się w 1964 roku. Doktorat uzyskał w Uniwersytecie Tokijskim w 1993 roku. Jest związany z Uniwersytetem w Tokio oraz Institute of Particle and Nuclear Studies (KEK). Jest także związany z Japońską Agencją Kosmiczną (JAXA), gdzie kieruje projektem Lite BIRD skupiającym blisko 200 uczonych.

Zaangażowany w wiele innych międzynarodowych projektów badawczych i kosmicznych. Laureatem wielu nagród międzynarodowych i wyróżnień, autor ponad 400 publikacji naukowych.

Robert Holzmann (Austria)

Urodził się w 1949 r. w Austrii. Jest austriackim ekonomistą, prezesem Oesterreichische Nationalbank i członkiem Rady Prezesów Europejskiego Banku Centralnego (od 2019 r.), a także członkiem Austriackiej Akademii Nauk (od 2014 r.). Piastuje honorowe stanowiska w South-Western University in Economics and Finance w Chengdu, Uniwersytecie Malezyjskim w Kuala Lumpur i Uniwersytecie New South Wales w Sydney.

Przed ponownym podjęciem pracy akademickiej w 2011 r. zajmował szereg stanowisk w Banku Światowym, w tym przez 12 lat był dyrektorem departamentu oraz pełniącym obowiązki Starszego Wiceprezesa. Przed rozpoczęciem pracy w Banku Światowym w 1997 r. pracował na uczelniach w Austrii i Niemczech, był również starszym ekonomistą w MFW i OECD.

Jest autorem 39 książek i ponad 200 artykułów dotyczących zagadnień finansowych, fiskalnych i polityki gospodarczej. Odwiedził ponad 90 krajów świata.

Thomas J. Jordan (Szwajcaria)

Urodzony w 1963 r. w Szwajcarii. Ukończył studia w zakresie ekonomii i zarządzania na Uniwersytecie w Bernie w 1989 r., na którym w 1993 r. uzyskał również stopień doktora. Pracę habilitacyjną przygotował podczas trzyletnich studiów badawczych na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Harvarda (Cambridge, Massachusetts, USA). W 1998 r. został zatrudniony jako wykładowca, a od 2003 r. jako profesor honorowy na Uniwersytecie w Bernie. Wykłada teorię i politykę monetarną.

W 1997 r. Thomas J. Jordan rozpoczął pracę w Narodowym Banku Szwajcarii w Zurychu jako doradca ekonomiczny w Departamencie I. Dwa lata później został zastępcą szefa Wydziału Studiów Ekonomicznych, a w 2002 r. został szefem Wydziału Badań. Na początku 2004 r. awansował na dyrektora. W połowie 2004 r. decyzją Szwajcarskiej Rady Związkowej został powołany na zastępującego członka Zarządu Narodowego Banku Szwajcarii. Pełniąc tę funkcję, kierował również Wydziałem Rynków Finansowych w Departamencie III (rynki pieniężne i walutowe, zarządzanie aktywami, zarządzanie ryzykiem i analizy rynków finansowych). W maju 2007 r. Szwajcarska Rada Związkowa powołała Thomasa J. Jordana na członka Zarządu Narodowego Banku Szwajcarii. Jednocześnie objął stanowisko dyrektora Departamentu III (rynki finansowe, operacje bankowe i technologie informacyjne). Na początku 2010 r. decyzją Rady Związkowej został powołany na Zastępcę Prezesa Zarządu Narodowego Banku Szwajcarii i objął kierownictwo nad Departamentem II w Bernie (stabilność finansowa, obrót gotówkowy, finanse i ryzyka). 18 kwietnia 2012 r. decyzją Rady Związkowej Thomas J. Jordan został powołany na stanowisko Prezesa Zarządu Narodowego Banku Szwajcarii, obejmując tym samym kierownictwo nad Departamentem I w Zurychu (sprawy ekonomiczne, międzynarodowa współpraca monetarna, obsługa prawna i gospodarka własna, sekretariat generalny). Pełnił funkcję Prezesa Rady Dyrektorów „StabFund” – funduszu stabilizacyjnego Narodowego Banku Szwajcarii – od momentu ustanowienia w 2008 r. do zakończenia jego działania w 2013 r.

Thomas J. Jordan jest członkiem Rady Dyrektorów Banku Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) w Bazylei oraz Komitetu Sterującego Rady Stabilności Finansowej (FSB). Jako Prezes Narodowego Banku Szwajcarii reprezentuje Szwajcarię w Międzynarodowym Funduszu Walutowym, jest również Przewodniczącym Grupy Banków Centralnych G10 ds. Powstrzymywania Fałszerstw Pieniądza (CBCDG). Thomas J. Jordan jest członkiem Rady Doradczej na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu w Zurychu oraz członkiem Rady Nadzorczej fundacji ETH Zurich Foundation. Jest autorem licznych artykułów w zakresie teorii pieniądza i polityki pieniężnej w uznanych czasopismach zagranicznych.

Elżbieta Karska (Polska)

Urodziła się w 1977 roku. Doktorat uzyskała w Uniwersytecie Wrocławskim (2004) i habilitację (2010). Obecnie jest związana z Uniwersytetem Kard. S. Wyszyńskiego w Warszawie. Specjalizuje się w zakresie prawa międzynarodowego, współpracuje ze Stałym Trybunałem Arbitrażowym w Hadze oraz Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasbourgu. Wchodzi w skład Zarządu Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej w Wiedniu. Jest autorka ponad 100 publikacji naukowych z zakresu prawa międzynarodowego.

Marta Kightley (Polska)

Zatrudniona na stanowisku profesora uczelni w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie w Instytucie Ekonomii Politycznej, Prawa i Polityki Gospodarczej (Katedra Ekonomii Politycznej i Historii Myśli Ekonomicznej).

W latach 2007–2010 pracowała w służbie dyplomatycznej. Pełniła funkcję kierownika wydziału polityczno-ekonomicznego Ambasady RP w Seulu.

Wieloletni członek Rady Edukacyjnej NBP oraz Kapituły Konkursu NBP im. Władysława Grabskiego na najlepszego dziennikarza ekonomicznego.

28 lutego 2020 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda, na wniosek Prezesa Narodowego Banku Polskiego, powołał Martę Kightley na członka Zarządu Narodowego Banku Polskiego z dniem 8 marca 2020 r.

Zbigniew Krysiak (Polska)

Urodził się w 1960 r. w Polsce. Doktoryzował się w 2004 r., a habilitację uzyskał w 2015 r. w Szkole Głównej Handlowej. Z tą uczelnią jest związany zawodowo od 1999 r. Jego badania naukowe koncentrują się wokół wyceny przedsiębiorstw z uwzględnieniem banków, firm ubezpieczeniowych i innych instytucji finansowych, rynków kapitałowych i zarządzania kapitałem oraz zarządzania ryzykiem. Współpracował z wielkimi korporacjami i doradzał najważniejszym instytucjom publicznym w Polsce.

Autorem ponad 140 publikacji oraz ponad 100 recenzji naukowych, profesor wizytującym na uczelniach w USA i Indiach.

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Myśli Schumana.

Anna Łabno (Polska)

Urodziła się w 1954 roku. Uzyskała doktorat (1985) i habilitację (1997) w Uniwersytecie Śląskim. Wśród zainteresowań naukowych mieści się polskie i porównawcze prawo konstytucyjne, w szczególności systemy sprawowania władzy z uwzględnieniem mechanizmów przekształceń ustrojowych we współczesnych państwach; tworzenie podstaw demokratycznego ustroju (w tym budowy społeczeństwa obywatelskiego) w państwach postautorytarnych, w Portugalii i Hiszpanii oraz w Polsce; a także zagadnienia ochrony praw człowieka.

Ewa Marcinowska-Suchowierska (Polska)

Urodziła się w 1948 roku w Polsce. Jest związana z Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie, gdzie uzyskała doktorat (1979) oraz habilitację (1988).

Specjalizuje się w zakresie chorób wewnętrznych i geriatrii. Jest autorką ponad 300 publikacji naukowych w tym zakresie. Jest uznanym autorytetem międzynarodowym w zakresie chorób kości (zwłaszcza osteoporozy), członkiem wielu stowarzyszeń krajowych i zagranicznych.

Leszek Markuszewski (Polska)

Urodził się w 1963 roku w Polsce. Przez wiele lat był związany z Wojskową Akademią Medyczną w Łodzi, uzyskał w niej doktorat (1997) i habilitację (2011).

Był Naczelnym Lekarzem Więziennictwa oraz dyrektorem Narodowego Instytutu Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie. Od 2020 roku jest związany z Uniwersytetem Technologiczno-Humanistycznym w Radomiu, gdzie stworzył i kieruje wydziałem lekarskim.

Posiada specjalizację w sześciu dyscyplinach medycznych, jest członkiem wielu organizacji i stowarzyszeń lekarskich. Jest pułkownikiem Wojska Polskiego.

Hans Joachim Meyer (Niemcy)

Urodził się w Niemczech w 1948 roku. Związany pozostaje z Georg August Universität Göttingen, gdzie w 1972 roku uzyskał doktorat. Habilitację otrzymał w 1981 roku w Uniwersytecie Medycznym w Hanowerze. Był także przez wiele lat związany ze szpitalem klinicznym Uniwersytetu w Kolonii.

Jest chirurgiem o wybitnej pozycji międzynarodowej, prezesem Niemieckiego Stowarzyszenia Chirurgów (2012 – 2022). Specjalizuje się również w chirurgii onkologicznej oraz laparoskopowej. Jest autorem lub współautorem ponad 600 publikacji naukowych.

Należy do kilkunastu prestiżowych krajowych i międzynarodowych stowarzyszeń medycznych.

kard. Gerhard Müller (Niemcy)

Urodził się w 1947 roku w Niemczech. Doktoryzował się i habilitację uzyskał w Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim. Pracował w Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. Jest autorem kilkuset prac z zakresu teologii, koncentrując się na zagadnieniach ekumenizmu, nowożytnego rozumienia Objawienia oraz hermeneutyki teologicznej. Był biskupem Ratyzbony, prefektem Kongregacji Nauki Wiary, jest kardynałem Kościoła katolickiego.

Marius Ostrowski

Urodził się w 1988 roku w Niemczech. Uzyskał PhD w 2017 roku w Oxford University.

Specjalizuje się w historii idei i historii instytucji demokratycznych w Europie. Obecnie pracując w European University Institute we Florencji (Centrum R. Schumana), zajmuje się zagadnieniami związanymi z wpływem rozwoju społecznego na ewolucję idei i instytucji demokratycznych.

Jest autorem i współautorem znaczących monografii, artykułów naukowych, rozdziałów w monografiach, raportów i studiów.

James E. B. Peebles (USA)

Urodzony w 1935 roku w Kanadzie, jest kanadyjsko – amerykańskim astrofizykiem i kosmologiem. Uzyskał PhD w Uniwersytecie Princeton, w którym kontynuował swoją karierę naukową w kolejnych latach. Jest twórcą wielu znaczących odkryć naukowych w astronomii w szczególności odnoszących się do wyjaśnienia teorii Wielkiego Wybuchu, jak również rozważań w obszarze „czarnej materii” oraz „czarnej energii”. Jest również kreatorem wielu koncepcji, które tworzyły ramy ideowe dla poszukiwań naukowych wielu uczonych. Jego inspirująca rola w tym zakresie, jest powszechnie uznawana w środowisku astronomów na całym świecie.

Za swoje osiągnięcia otrzymał Nagrodę Nobla w 2019 roku, w uznaniu odkryć teoretycznych w obszarze kosmologii. Uzyskał również wiele innych prestiżowych nagród i wyróżnień, jest członkiem Americen Academy of Sciences and Arts oraz National Academy of Sciences.

Leon Podkaminer (Polska)

Urodził się w 1945 roku. Doktorat w 1972 r., habilitacja w 1980 r. Pracował m.in. w IER, PAN, IIASA (Laxenburg), EUR (Rotterdam). Jest emerytowanym pracownikiem Vienna Institute for International Economic Studies (WIIW), z którym jest związany od 1993 r. Swoje badania koncentruje na zagadnieniach polityki ekonomicznej, makroekonomii, integracji i dezintegracji, globalizacji, kursów walutowych, wzorców konsumpcji i cen relatywnych. Jest znawcą procesów konwergencji gospodarek europejskich na przełomie XX i XXI wieków.

Didier Queloz (Szwajcaria)

Urodził się w 1966 roku w Szwajcarii. Doktoryzował się w Uniwersytecie w Genewie, obecnie pracuje zarówno w macierzystej uczelni, jak i w Uniwersytecie w Cambridge.

Wraz z Michelem Mayorem, był odkrywcą pierwszej planety pozasłonecznej, krążącej wokół gwiazdy podobnej do Słońca.

Otrzymał wraz z M. Mayorem Nagrodę Nobla w 2019 roku, za odkrycie egzoplanety orbitującej wokół słońca gwiazdy typu słonecznego.

Jest laureatem wielu nagród międzynarodowych i wyróżnień oraz członkiem wielu międzynarodowych zespołów badawczych.

Mansur Rahnama-Hezavah (Iran)

Mansur Rahnama-Hezavah (Iran), Profesor nauk medycznych; Specjalista Chirurgii Stomatologicznej i Szczękowo-Twarzowej. Kierownik Katedry i Zakładu Chirurgii Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie; Członek Rady Doskonałości Naukowej oraz Ekspert Polskiej Komisji Akredytacyjnej w Zespole Nauk Medycznych. Konsultant krajowy z zakresu chirurgii stomatologicznej. Prezes Polskiego Towarzystwa Chirurgii Stomatologicznej i Szczękowo-Twarzowe. Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi, złotym medalem za długoletnią służbę oraz medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Leszek Roszkowski (Polska)

Urodził się w 1957 roku w Polsce, uzyskał PhD w Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis, habilitację w 1993 roku w Uniwersytecie Jagiellońskim.

Jest fizykiem specjalizującym się w obszarze astrofizyki i kosmologii cząstek elementarnych, w szczególności bozonu Higgsa, „nowej fizyki” i ciemnej materii we Wszechświecie.

Obecnie w ramach Centrum Astronomicznego M. Kopernika kieruje międzynarodowym zespołem badawczym ASTROCENT. Jest inicjatorem i przewodniczącym komitetu sterującego międzynarodowej serii konferencji COSMO. Jest autorem bądź współautorem ponad 100 publikacji w czasopismach naukowych o zasięgu międzynarodowym w tym szeregu prac przeglądowych opublikowanych w Physics Reports i Reports on Progress in Physics.

Wawrzyniec Marek Rymkiewicz (Polska)

Urodził się w roku 1971 w Warszawie. Polski filozof, tłumacz i wydawca. Autor przekładów pism Charlesa Baudelaire’a, Guillaume Apollinaire, Friedricha Wilhelma Josepha von Schellinga i Martina Heideggera.

W 2000 obronił dysertację doktorską w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego pt. Problem tożsamości człowieka w „Byciu i czasie” Martina Heideggera. W 2016 uzyskał stopień doktora habilitowanego.

Jest adiunktem w Zakładzie Historii Filozofii Polskiej Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, założycielem i redaktorem naczelnym kwartalnika „Kronos” i przewodniczącym Rady Fundacji Augusta hrabiego Cieszkowskiego.

Zajmuje się filozofią niemiecką, szczególnie myślą Schellinga, Nietzschego i Heideggera, ze szczególnym uwzględnieniem ich relacji do klasycznej filozofii greckiej, szczególnie Arystotelesa. W kręgu jego zainteresowań jest też filozofia polska oraz historia języka polskiego, z której intensywnie czerpie w pracy translatorskiej, dążąc do rozwoju polskiej pojęciowości filozoficznej.

Andrzej Rynkiewicz (Polska)

Urodził się w 1952 roku w Polsce. Doktoryzował się i habilitował w Akademii Medycznej w Gdańsku. Przez wiele lat związany był z tą uczelnią, obecnie pracuje na Wydziale Lekarskim w Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Pracował w wielu klinikach europejskich. Jest specjalistą w obszarze kardiologii oraz chorób wewnętrznych. Jest prezesem Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, członkiem wielu krajowych i międzynarodowych zespołów badawczych oraz stowarzyszeń medycznych.

Marek Sarna (Polska)

Urodzony w 1955 roku w Polsce doktoryzował się i osiągnął habilitację w Uniwersytecie Warszawskim. Obecnie związany z CAMK, którym kierował przez 16 lat.

Jest współtwórcą Wielkiego Teleskopu Południowoafrykańskiego SALT i zasiada w zarządzie Fundacji zarządzającej projektem. Zasiada również w gremiach zarządzających European South Observatory (Europejska Rada Organizacji Badań Naukowych na Półkuli Południowej) w Garching oraz European Space Agency. Jest również prezesem Polskiego Towarzystwa Astronomicznego. Jest członkiem Rady Polskiej Agencji Kosmicznej.

Adam T. Stys (USA)

Urodził się w 1966 roku w Polsce. Jest profesorem medycyny w Sanford Cardiovascular Institute w Sanford School of Medicine (University of South Dakota).

Jest wybitnym specjalistą w zakresie chorób wewnętrznych, w szczególności zaś uznanym w skali międzynarodowej specjalistą w zakresie kardiologii. Kieruje kliniką kardiologii o uznanej renomie międzynarodowej. Jest konsultantem kardiologicznym wielu amerykańskich klinik kardiologicznych. Należy do kilkunastu ważnych stowarzyszeń kardiologicznych w USA i poza tym krajem. Jest obywatelem amerykańskim.

Huey-Jen Su (Tajwan)

Urodziła się w Tajwanie. Studiowała w USA, gdzie w Szkole Zdrowia Publicznego w Uniwersytecie Harvarda uzyskała doktorat w zakresie zdrowia publicznego. Jest związana z National Cheng Kung University w Tainan, gdzie kieruje od lat Departamentem Środowiska i Zdrowia Publicznego. Jest członkiem wielu międzynarodowych zespołów badawczych, jest też zaangażowana w funkcjonowanie instytucji odpowiedzialnych za zdrowie publiczne.

Marian Szymczak (Polska)

Urodzony 1955 roku w Polsce doktoryzował się i osiągnął habilitację w Uniwersytecie M. Kopernika w Toruniu. Pracował w Centrum Astronomicznym M. Kopernika, a obecnie w Uniwersytecie M. Kopernika. Współpracował z wieloma astronomicznymi ośrodkami zagranicznymi (m.in. Obserwatorium Paryskie, Instytut Radioastronomii Maxa Plancka). Jest radioastronomem, jego zainteresowania naukowe obejmują głównie problematykę promieniowania maserowego oraz badanie procesów powstawania masywnych gwiazd, metodami interferometrii radiowej. Jest autorem lub współautorem wielu uznanych w przestrzeni międzynarodowej publikacji naukowych. Jest m.in. Członkiem Międzynarodowej Unii Nauk Radiowych.

o. Marcin Tkaczyk (Polska)

Urodził się w 1976 roku w Polsce. Doktoryzował się i uzyskał habilitację w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w obszarze logiki. Był Dziekanem Wydziału Filozofii oraz prorektorem KUL.

Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na zagadnieniach związanych z logiką, filozofią i teologią. Jest autorem wielu znaczących publikacji międzynarodowych w tym obszarze.

Dariusz Tworzydło (Polska)

Urodził się w 1974 roku w Brzozowie. Polski ekonomista, doktor habilitowany nauk społecznych w dyscyplinie nauki o mediach. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego, ekspert z zakresu ekonomii, badań społecznych i public relations.

Jest absolwentem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Akademii Ekonomicznej w Krakowie, WSB – National Louis University, Politechniki Rzeszowskiej, a także kursów London School of Public Relations.

Od roku 2017 jest kierownikiem Katedry Komunikacji Społecznej i Public Relations na Wydziale Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego, pełni funkcję pełnomocnika Dziekana ds. Promocji Wydziału Dziennikarstwa Informacji i Bibliologii. Prowadzi badania z zakresu zarządzania kryzysowego, rynku public relations, w tym sektora agencji PR, roli mediów w procesie komunikowania, cyberbezpieczeństwa i dezinformacji.

Andrzej Udalski (Polska)

Urodził się w 1957 roku, doktoryzował się i habilitował w Uniwersytecie Warszawskim. Z tą uczelnią jest związany przez całą swoją karierę naukową, przez wiele lat był dyrektorem Obserwatorium Astronomicznego UW.

Brał udział w realizacji projektu Teleskopu Warszawskiego w Obserwatorium Las Campanas w Chile. Wraz z grupą OGLE (Optical Gravitational Lensing Experiment), jest współodkrywcą ponad 30 planet pozasłonecznych, wykrytych za pomocą mikrosoczewkowania grawitacyjnego.

Jest laureatem Dan David Prize oraz członkiem zagranicznym amerykańskiej National Academy of Sciences.

Adrian Vermeule (USA)

Urodził się w 1968 roku w USA. Ukończył Harvard Law School, pracował jako profesor prawa w Szkole Prawa w Uniwersytecie Chicago, a następnie w Harvard Law School. Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Nauk. Specjalizuje się w obszarze prawa konstytucyjnego oraz prawa administracyjnego. Jest promotorem koncepcji tzw. konstytucjonalizmu dobra wspólnego. Jego monografia na ten temat, uznana została za jedno z najważniejszych wydarzeń w amerykańskiej teorii konstytucjonalizmu w ostatnich dekadach. Jest autorem wielu wysoko ocenianych monografii naukowych.

Manuele Vescovi (Włochy)

Urodził się w 1970 roku w Padwie. Uzyskał doktora z prawa na Uniwersytecie w Bolonii.

Przez wiele lat był zaangażowany w dużych przedsiębiorstwach włoskich.

Pełnił różne funkcje we władzach regionalnych regionu Toskania. Był senatorem Republiki Włoskiej.

Jest współtwórcą i jednym z projektu Accademia Federale.

ks. Ireneusz Werbiński (Polska)

Urodził się w 1950 roku w Polsce. Doktoryzował się w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w zakresie teologii duchowości. W tym obszarze uzyskał też habilitację w Akademii Teologii Katolickiej. Pracował w tej uczelni na Wydziale Teologicznym, a następnie współtworzył Wydział Teologiczny UMK w Toruniu. Obecnie jest związany z Akademią Jagiellońską w Toruniu.

Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na hagiologii, psychologii i pedagogice.

Piotr Wilczek (Polska)

Urodził się w 1962 roku w Polsce. Doktoryzował się i habilitację uzyskał w Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Pracował na tym uniwersytecie, a następnie w Uniwersytecie Warszawskim, gdzie kierował Ośrodkiem Badań nad Reformacją i Kulturą Intelektualną w Europie Wczesnonowożytnej. Jego badania naukowe koncentrują się nad problematyką kultury, literatury, filozofii oraz religijności w Europie XVI – XVII wieku.

Czynny w służbie dyplomatycznej jako ambasador RP w Waszyngtonie, a obecnie w Londynie.