Nagrody Kopernikańskie

Nagrody Kopernikańskie są przyznawane za wybitne osiągnięcia naukowe o przełomowym znaczeniu i zasięgu międzynarodowym. Wyróżnienie – w formie indywidualnej nagrody pieniężnej w wysokości 500 tys. zł – po raz pierwszy wręczone zostało w 2023 roku. W jednym roku Akademia przyznaje maksymalnie dwa takie wyróżnienia.

Nagrody Kopernikańskie

Przyznawanie Nagród Kopernikańskich

Od 2023 roku Akademia Kopernikańska przyznaje Nagrody corocznie, kolejno w jednej z kategorii: astronomia, ekonomia, medycyna, filozofia lub teologia albo prawo. Zgodnie z regulaminem, laureaci z dniem otrzymania Nagrody stają się członkami Akademii.

Wyboru laureata dokonuje Prezydium Akademii, natomiast kandydatów mogą zgłaszać: Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Rady Ministrów, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, Izba Akademii, 10 członków Akademii lub jeden z laureatów Nagrody Kopernikańskiej.

Nagrody Kopernikańskie 2023

Nagrody Kopernikańskie, przyznawane przez Prezydium Akademii Kopernikańskiej, są formą docenienia dorobku badaczy, którzy przesuwają granice dotychczasowego poznania ludzkości. Nagrody Kopernikańskie są przyznawane za wybitne osiągnięcia naukowe o przełomowym znaczeniu i zasięgu międzynarodowym. Wyróżnienie – w formie indywidualnej nagrody pieniężnej w wysokości 500 tys. zł – po raz pierwszy wręczone zostało w 2023 roku – w tym roku 2023 zostały wręczone po raz pierwszy i wyjątkowo otrzymały je dwie osoby.

Barry Clark Barish

(ur. 27 stycznia 1936 w Omaha)

Amerykański fizyk doświadczalny. Wraz z Kipem Thorne’em i Rainerem Weissem laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 2017 roku za decydujący wkład w detektor LIGO i zaobserwowanie fal grawitacyjnych. Członek m.in. American Academy of Arts and Sciences oraz amerykańskiej Narodowej Akademii Nauk, laureat m.in. Nagrody im. Enrica Fermiego z 2016 r.
Barry Clark Barish

Philip James Edwin Peebles (Jim Peebles)

(ur. 25 kwietnia 1935 w Winnipeg)
Kanadyjski astronom i kosmolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za 2019 rok.
Studiował na University of Manitoba, gdzie uzyskał stopień BSc. W 1958 roku przeniósł się na Uniwersytet Princeton, gdzie w 1962 roku uzyskał stopień doktora. Z tą uczelnią związał całą swoją karierę naukową.
Zajmował się głównie kosmologią teoretyczną, rozwijając modele Wielkiego Wybuchu. W latach 60. XX wieku, wspólnie z Robertem Dicke, założyli istnienie mikrofalowego promieniowania tła (postulowanego wcześniej przez George’a Gamowa) i planowali potwierdzić jego istnienie. Wyprzedziła ich grupa z Bell Labs (Arno Penzias i Robert Woodrow Wilson). Peebles badał charakterystyczne cechy tego promieniowania, starając się wykorzystać je jako założenia dla modeli wszechświata. Badał występowanie helu i innych lekkich pierwiastków we wszechświecie, wykazując na tej podstawie zgodność teorii Wielkiego Wybuchu z obserwacjami. Przedstawiał dowody na występowanie znacznych ilości ciemnej materii w halo galaktycznym.
8 października 2019 został nagrodzony Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki za jego teoretyczne odkrycia w fizycznej kosmologii. Otrzymał połowę nagrody, drugą połową podzielili się Michel Mayor i Didier Queloz.
Dwie Nagrody